Diabelskie skrzypce to wysoki instrument, mierzący nawet do dwóch metrów. Posiada pudło rezonansowe, ze szczytem instrumentu łączy je jedna, dwie lub trzy struny z drutu, które pociągane brzęczą. Do deski przymocowane jest blaszane pudełko wypełnione twardymi przedmiotami, które grzechoczą przy potrząśnięciu.

Jest to więc rodzaj perkusji i kontrabasu w jednym. Dodatkowe dźwięki można wydobyć uderzając dłonią lub patykiem w deskę lub pudełko. Mogą być również instrumentem melodycznym, ze względu na możliwość zmiany naciągu struny przy pomocy gałki. Diabelskie skrzypce towarzyszą przeważnie kapelom zespołów ludowych, budząc zainteresowanie widzów i robiąc trochę dodatkowego hałasu. Najbardziej rozpowszechnione na Kaszubach. Według kaszubskiej legendy "diabelskie skrzypce" były ulubionym instrumentem czarownic, ponieważ przypominają kształtem kij od miotły, na którym rzekomo ongiś latały wiedźmy.

Ogromną sensacją "Ostrzyckiego Lata 2012" w województwie pomorskim było ustanowienie rekordu świata w kategorii: największe "diabelskie skrzypce". Autorem gigantycznego instrumentu o wysokości ponad 4 metrów był Jerzy Walkusz.

Organizator:

Współorganizator:

2013 rok - Projekt został przygotowany w ramach programu Akademia Orange prowadzonego przez Fundację Orange oraz dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2017 rok - Projekt uzyskał dofinansowanie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu m.st. Warszawy

Projekt jest dostępny na licencji
Creative Commons
Uznanie autorstwa 3.0 Polska