suka mielecka

Suka mielecka to staropolski instrument muzyczny smyczkowy, należący do grupy chordofonów ludowych, budową przypominający skrzypce. Główka ma kształt ślimaka, podstawek posiada dwie krótkie nóżki oparte o wierzchnią dekę. Cztery struny zamocowane są na osadzonych odspodnio kołkach.

suka mielecka

W zbiorach Państwowego Muzeum Etnograficznego znajduje się akwarela autorstwa Stanisława Putiatyckiego, przedstawiająca „włościanina ze skrzypcami z okolic Mielca” (1840r.). Akwarela została wykonana bardzo starannie, co umożliwiło wnikliwą analizę instrumentu. Usytuowanie fideli podczas gry pionowo na nodze siedzącego muzyka wskazuje na fidel kolanową a szeroka szyjka sugeruje zastosowanie techniki „paznokciowej”.

Instrument posiada cechy konstrukcyjne, które wskazują na to, że można go uznać za hybrydę powszechnie już wówczas znanych skrzypiec i będących w zaniku form kolanowych. Akwarela Putiatyckiego stanowi dowód, że owe reliktowe formy chordofonów w połowie XIX wieku nadal funkcjonowały w ludowej praktyce muzycznej”1. Dla odróżnienia od suki biłgorajskiej nowe odkrycie nazwane zostało przez Marię Pomianowską i Ewę Dahlig suka mielecka.

suka mielecka-legend
projekt - scenariusze

Scenariusze

Z myślą o nauczycielach i dzieciach z całej Polski, a także wszystkich osobach zainteresowanych muzyką ludową, na stronie internetowej zamieściliśmy bank brzmień nagranych w projekcie instrumentów.

Wystarczy dostęp do internetu i kilka stanowisk komputerowych np. w szkolnej pracowni i można samodzielnie przeprowadzić warsztaty muzyczne.

Zapraszamy zatem do nauki i zabawy!

 

Do pobrania:

scenariusze-szkola-pierwszy.pdf

scenariusze-szkola-drugi.pdf