Dudy zostały przeniesione z Azji do Europy w średniowieczu i włączone do europejskiego instrumentarium ludowego. Są szczególnie popularne do dziś w ludowej muzyce szkockiej i bułgarskiej, także w Irlandii, Hiszpanii, w regionach: Galicja i Asturia, i Francji – w Bretanii. Nie mniej popularne są dudy na Słowiańszczyźnie, oraz wśród Bałtów – szczególnie na Białorusi, Czechach i Łotwie.

Dudy i ich odmiany: kozioł i siesieńki to najbardziej charakterystyczne i najstarsze instrumenty muzyczne w Wielkopolsce. W Polsce spotyka się je jeszcze na terenie Podhala i w rejonie Żywca. Są instrumentem wymagającym wielkiego kunsztu w trakcie ich wyrobu, do którego stosowane są różne gatunki drewna, np. śliwa, wiśnia, mahoń, a nawet heban. Dudy zbudowane są z czterech zasadniczych części: piszczałki melodycznej, wora, nazywanego także miechem, piszczałki burdonowej, zwanej basem lub bąkiem i mieszka.

Tradycja dudziarska kultywowana jest w Wielkopolsce do dziś poprzez organizowany co roku Turniej Dudziarzy Wielkopolskich.

Organizator:

Współorganizator:

2013 rok - Projekt został przygotowany w ramach programu Akademia Orange prowadzonego przez Fundację Orange oraz dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2017 rok - Projekt uzyskał dofinansowanie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu m.st. Warszawy

Projekt jest dostępny na licencji
Creative Commons
Uznanie autorstwa 3.0 Polska