10.05.2013
Miło nam poinformować, że projekt został objęty honorowym patronatem Pani Minister Edukacji Narodowej. Projekt zyskał pozytywną rekomendację i znalazł się na liście honorowych patronatów Ministra. Serdecznie dziękujemy!
suka mielecka
Suka mielecka to staropolski instrument muzyczny smyczkowy, należący do grupy chordofonów ludowych, budową przypominający skrzypce. Główka ma kształt ślimaka, podstawek posiada dwie krótkie nóżki oparte o wierzchnią dekę. Cztery struny zamocowane są na osadzonych odspodnio kołkach.
W zbiorach Państwowego Muzeum Etnograficznego znajduje się akwarela autorstwa Stanisława Putiatyckiego, przedstawiająca „włościanina ze skrzypcami z okolic Mielca” (1840r.). Akwarela została wykonana bardzo starannie, co umożliwiło wnikliwą analizę instrumentu. Usytuowanie fideli podczas gry pionowo na nodze siedzącego muzyka wskazuje na fidel kolanową a szeroka szyjka sugeruje zastosowanie techniki „paznokciowej”.
Instrument posiada cechy konstrukcyjne, które wskazują na to, że można go uznać za hybrydę powszechnie już wówczas znanych skrzypiec i będących w zaniku form kolanowych. Akwarela Putiatyckiego stanowi dowód, że owe reliktowe formy chordofonów w połowie XIX wieku nadal funkcjonowały w ludowej praktyce muzycznej”1. Dla odróżnienia od suki biłgorajskiej nowe odkrycie nazwane zostało przez Marię Pomianowską i Ewę Dahlig suka mielecka.
Miło nam poinformować, że projekt został objęty honorowym patronatem Pani Minister Edukacji Narodowej. Projekt zyskał pozytywną rekomendację i znalazł się na liście honorowych patronatów Ministra. Serdecznie dziękujemy!